Mijn eigen privéaudio - Aflevering 2

Weet je wat er vreselijk mooi uitziet in mijn huidige vinylopbergdoos? ( Natuurlijk eikenhout trouwens) Het nieuwe War on Drugs -album, " A Deeper Understanding. "

Als fervent platenkoper word ik erg enthousiast als ik naar toekomstige albumreleases kijk. Ik krijg een tintelend gevoel van: 'Misschien moet ik naar het toilet', alsof ik vroeger anticipeerde op Kerstmis of mijn verjaardag. Deze week was een extra traktatie, want twee bands waar ik van hou hadden op dezelfde dag nieuwe platen uitgebracht: Queens of the Stone Age en War on Drugs.

Ik probeer me vaak voor te stellen hoe het was aan het eind van de jaren zestig, toen de releasedagen van albums nieuwe platen van The Beatles , of Stones , of Dylan , of Sabbath , of Isaac Hayes , of Aretha , enzovoort bevatten. Waren mensen zich ervan bewust dat de kans groot was dat wat net was uitgekomen vijftig jaar op hun draaitafel zou blijven staan? Waarschijnlijk niet. En ik vergelijk War on Drugs niet met bands of albums die naar mijn mening kogelvrije gouden standaardklassiekers zijn. Dat kost tijd. Het is alsof er zich diamanten vormen.

Maar dit is 2017 en als actief lid van de vinylverzamelaargemeenschap luister ik met veel plezier naar nieuwe albums en ontdek ik het auditieve goud daarin.

Ik ga niet in op een lange recensie, je kunt ergens anders een 'sterbeoordelingen'-systeem opzoeken. Als ik er hier over schrijf, ben ik er enthousiast genoeg over om het te delen. Bovendien zit mijn huidige rotatiebox niet vol met eeuwige klassiekers, het is meer een box voor "nieuws van de week of maand". Een mix van krattengravende vondsten, oudere aankopen die ik voel, en nieuwe verkenningen.

War on Drugs valt in de laatste categorie. Maar man, laat me je vertellen, dit album is een rijke, volle audiotrip naar geweldig.

Prachtige arrangementen, uitvoeringen en productiekwaliteit. Je kunt verdwalen in de soundscapes, die een unieke mix zijn van krautrock, psychadelica, synths uit de jaren 80 en gitaarrock uit de jaren 70. Ik veronderstel dat dit de modus operandi is van de War on Drugs. Ze bieden een complete ervaring voor de luisteraar. Waarbij het hele album, van liedjes, uitvoering en productie, een complete wereld op zichzelf is. Volledige onderdompeling. Het is geen gemakkelijke truc. En ik juich Adam Granduciel (Mastermind) toe omdat hij het allemaal zo mooi heeft samengesteld.

Dus hier is het spel 'beïnvloed door...'. Het geeft je een idee van de stukjes die de puzzel hebben gemaakt: Bruce Springsteen, Bob Dylan, Neil Young en Tom Petty. Doop deze invloeden in synths uit de jaren 80, voortstuwende krautrock-percussie, vervormde sax en harmonieën en je krijgt War on Drugs.

Als je van een van de bovenstaande artiesten houdt, raad ik je ten zeerste aan om dit album eens te proberen. Zal het de geschiedenis ingaan met de reuzen? Wie weet. Maar op dit moment geniet ik echt van de rit.

En dat is er één om op verder te groeien. Laat ons weten wat er in jouw LP-dozen zit.