Mijn eigen privéaudio-aflevering 9 - Luisteren naar vinyl in de zomer

Hallo vinylvrienden. Man, het is een lange, hete, plakkerige en heerlijk drukke zomer geweest. Zoals altijd, onze bijzondere dank aan alle ongelooflijke steun voor onze vinyl opbergdozen. Uw foto's en complimenten betekenen alles voor ons.
En ja. Zoals ik altijd zeg, heeft de dagelijkse bezigheid van het voorbereiden van je muziekdozen, naast de broodnodige luistertijd voor platen, het schrijven moeilijk gemaakt.

Maar als actieve krattengraver voel ik me verplicht om het vinyl te delen dat deze zomer zwaar in de rotatie is geweest. Het is een echte allegaartje van nieuwe releases en oudere klassiekers. Van de zwaarste metal tot de soepelste hiphop... deze zomer was een echt geschenk voor mijn oren

Intermezzo: Onlangs had ik het enorme geluk een Linn LP 12 in handen te krijgen en ik ben in de analoge hemel. Het is een droom die uitkomt en ik heb erover gedacht om een ​​kleine samenvatting van mijn audio-installatie te schrijven, gewoon om jullie allemaal te laten weten hoe diep ik werkelijk ben in mijn eigen privé-audio. Het is een ziekte waarvan ik zeker weet dat velen van jullie er bekend mee zijn.

Ik zal niet te diep ingaan op het beoordelingsgebied, ik zal alleen het oppervlak bestrijken met een paar van de crème de la crème.

Ik begin met het nieuwe, en deze plaat zal moeilijk te overtreffen zijn als mijn favoriet van 2018, alleen al vanwege de frequentie en het plezier dat ik ernaar luister.
Rollende black-outs Kustkoorts - Hope Downs. Ik ben een grote fan van deze jongens en dit is hun eerste volledige LP. Ik raad ook al hun vorige releases aan, maar als je het geld hebt voor slechts één, koop deze dan. Begin tot eind, puur goud. Denk aan REM, de Go Betweens, Television en een tikkeltje poppier Clash en je zit in de juiste tent. Geweldige nummers, geweldige optredens en een goed geproduceerd album dat de urgentie en kracht van deze band uit Melbourne behoudt. In een betere wereld zou ‘Talking Straight’ een nummer één single zijn.
MF Doom - Operatie Doomsday. Ja. Ik ben te laat op het feest, maar voor muziek geldt geen te laat beleid, dus het maakt me niet zoveel uit, ik ben gewoon blij dat ik het gehaald heb. Wat mij hierheen leidde was Czarface meets MF Doom. Beide albums zijn enorm vermakelijke, creatieve hiphopmeesterwerken. Inspectah Deck leidt de leiding op Czarface en de plaat is zo'n allesomvattende reis: hij is rijk aan productie, soepel in de aflevering en gewoon een hele leuke creatieve luisterervaring. Ik merk dat ik beide vaak rug aan rug draai.
Willie Nelson- Verwendemo's- Wie houdt er niet van Willie Nelson? Singer-songwriter van buitengewone aard. Nou, ik pakte deze verzameling van zijn vroege demo's op, je weet wel toen Nashville hem vertelde dat hij zich alleen maar aan het schrijven van liedjes moest houden. Als je een fan bent van Willie of gewoon op zoek bent naar wat speelt als een van de grootste hits uit de traditionele Amerikaanse songwriting, dan raad ik je aan dit op te pakken. Je kunt luisteren met of zonder drankje en toch een buzz opvangen!

Israël Nash-opgeheven. Ik ben groot fan van dit geweldige grote muzikale talent. En zijn nieuwste is nog een juweeltje om aan zijn catalogus toe te voegen. Denk dat Beach Boys Neil Young ontmoet en je bent op de goede weg. Het is pastoraal, weelderig, boordevol glorieuze harmonieën en prachtige liedjes

.
Donovan - Grootste hits. Ik vond dit exemplaar verzegeld voor € 15 en moest bijna huilen. Ik hou van Donovan en dit is een geweldige compilatie.

Zuiderzee-Zeenith. Light in the Attic Records onthult een geweldige set nummers van deze vreselijk onbekende band uit de jaren 70. Melodieën en eersteklas songwriting in overvloed. Als je van Paul McCartney of Big Star houdt, is deze plaat iets voor jou. En als Cheap Trick ze heeft gegraven, dan doe jij dat ook.

Depeche Mode- Muziek voor de massa- Omdat het gewoon geweldig is, en behoorlijk verdomd sexy om op te starten!

Jellies- 77:78- Ik weet niet veel over deze band, hij werd doorverwezen door mijn goede vriend Anton bij Concerto, en verdomd! Hij had gelijk. Psychedelisch? Pop uit de jaren 70? Absoluut!

En als laatste, maar zeker niet de minste...

Iron Maiden - Nummer van het beest. Ik ga hier heel eerlijk zijn, ik heb nooit van welk type metal dan ook gehouden (ik denk niet aan Sabbath- of Led Zeppelin-metal). Maar ik herinner me nog dat ik als kind gefascineerd was door Eddie. Ik zag die albumdisplays bij Record World en voelde een mix van opwinding en angst. 'Dit is beslist het werk van echte satanisten.' En hoewel ik altijd een fan van satan ben geweest, had ik nog steeds het gevoel dat er een grens was die ik niet mocht overschrijden. Ik zou het blijven bewonderen van ver weg, en via mijn vrienden, van wie velen Iron Maiden aanbaden. Heb ik dus aan satan toegegeven? Ik denk het wel, als toegeven aan de duistere heer betekent dat je moet rocken met de strakste, meest allesomvattende rechtvaardige metal die ik ooit heb gehoord.

En daarmee sluit ik het af met de voortdurende belofte om vaker te schrijven en de beste vinylopslag ter wereld te blijven leveren!

Blijf die was draaien en deel je vinyllijsten voor de zomer hier. Ik hou van verwijzingen!

Filippus